Interoperacyjność transportu kolejowego jest to zdolność do wykonywania przewozów towarów i osób w różnych krajach, o zróżnicowanym stanie torów. Prowadzenie ruchu kolejowego międzynarodowego utrudnione jest przez następujące czynniki: – w kolejnych krajach występują różne systemy zasilania elektrycznego trakcji: : 1,5 kV, 3 kV i 750 V prądu stałego oraz 15 kV, 25 kV, 16 Hz i 50 Hz prądu zmiennego, – odmienne konstrukcje sieci trakcyjnej w różnych krajach, – część krajów nie ma znormalizowanej szerokości torów (1435 mm), np. na Ukrainie, Białorusi, w Rosji i w Finlandii jest to 1524 mm, – zróżnicowane systemy sygnalizacji i sterowania ruchem kolejowym, – odmienne przepisy odnoszące się do dopuszczalnego nacisku na oś, – różne narodowe przepisy prawa transportowego. Wymienione tutaj czynniki utrudniają międzynarodowy transport osób i ładunków, szczególnie w Europie. Ponadto wymienione elementy zmniejszają bezpieczeństwo ruchu i ograniczają rozwój transportu intermodalnego. Aby przekroczyć granicę często niezbędna jest wymiana lokomotywy i maszynisty, co przeciętnie zajmuje 2 godziny bez odprawy celnej. Dla zwiększenie interoperacyjność przewoźnicy oferują lokomotywy, które zasilane s prądem o zmiennym napięciu. Dodatkowo prowadzi się obecnie prace nad ogólnoeuropejskim systemem sygnalizacji, co zwiększy bezpieczeństwo ruchu kolejowego.
