Sepsa to dolegliwość, którą nie możemy zarazić się od innej osoby. Możemy natomiast zarazić się kolejną zakaźną dolegliwością, której rozwój może skończyć się sepsą. Sytuacja taka jest niejednokrotnie w wypadku zakażeń gronkowcami lub meningokokami, które potrafią skutkować pojawieniem się sepsy. Posocznica, uogólniony zespół odczynu zapalnego, zespół układowej odpowiedzi zapalnej, zapalne zainfekowanie krwi oraz SIRS – to różne nazwy sepsy. Jest to sposób patologicznej, ciężko przebiegającej uogólnionej reakcji organizmu na zainfekowanie, które odnosi się z dużą śmiertelnością.
Sepsa – etiologie
Każda choroba bakteryjna, wirusowa czy grzybicza mobilizuje system immunologiczny do walki. Jego „oddziały specjalne” starają się osaczyć chorobę oraz jak już ją pokonać. Czasem natomiast zdarza się tak, iż bariera odpornościowa jest osłabiona czy jest przełamana oraz trafia do zakażenia uogólnionego, czyli właśnie sepsy. Jest to mechanizm niezwykle złożony. Pomiędzy innymi we krwi pojawia się jeszcze więcej cytokin (mediatorów zapalenia). Pod ich wpływem akcja serca przyspiesza się, gorączka wzrasta (czy odwrotnie – spada). Cytokiny maja także nacisk na naczynia krwionośne. Potrafią powstawać mikrozakrzepy. Również zawodzą mechanizmy biorące wkład w rozpuszczania skrzepów, a uszkodzone naczynia przepuszczają osocze do otaczających je tkanek. Niedotlenione komórki ulegają zniszczeniu oraz martwicy. Oprócz problemów z krążeniem pojawiają się schorzenia świadomości, szwankują również nerki. Z czasem jeszcze więcej organów zaprzestaje właściwie pracować. Bywa, iż dochodzi do ich całkowitej niewydajności oraz do wstrząsu, który jest niejednokrotnie nieodwracalny.
Sepsa – czy jest zaraźliwa?
To jest niewątpliwie największe nieporozumienie dotyczące sepsy. – Sepsą nie można się zarazić bo jest toż określenie dotyczące symptomów chorobowych towarzyszących uogólnionemu zakażeniu – podkreśla z całą mocą prof. Cianciara. – Można jednak zarazić się bakteriami, wirusami czy grzybami, a te przy sprzyjających okolicznościach potrafią być dostępne za rozwój sepsy. Wśród bakterii, poza meningokokami, sepsę potrafią powodować m. in.: gronkowce, pneumokoki, paciorkowce, E. coli, wśród grzybów – Candida albicans, a wśród wirusów – wywołujące temperatury krwotoczne. – Nie posiada szczepionki przeciwko sepsie – dodaje prof. Cianciara. – Są jednak szczepionki przeciwko niektórym bakteriom, jakie potrafią skutkować sepsę, np. przeciwko meningokokom czy pneumokokom.
Sepsa – leczenie
Leczenie sepsy wymaga dwukierunkowego działania. Pierwszym zadaniem, jakie stawiane jest przed specjalistą w wypadku chorego z sepsą, jest identyfikacja patogenu oraz wdrożenie leczenia przeciwko niemu. Jest toż, tak nazywane leczenie przyczynowe sepsy. Z zasady polega ono na stosowaniu antybiotyków, najpierw dobranych empirycznie o dużym spectrum działania, a po identyfikacji wroga celowanych. Nie mniej istotna oraz powszechnie decydująca o przeżyciu chorego z sepsą, jest kolejna ścieżka leczenia, czyli funkcjonowanie objawowe. Jest ono na celu wyrównywanie zakłóconych funkcji życiowych.
